Samstag, 30. Januar 2010

من اگر بنشینم، تو اگر بنشینی، چه کسی برخیزد؟ چه کسی با دشمن دون آویزد؟

ایرانیان سبز خارج از کشور "سفیران مردم زیر شکنجه و تجاوز و اعدام در خانه پدری " برای ۲۲ بهمن چه کرده اید ؟ آیا میخواهید کارکنان سفارتخانه ها و دفاتر نمایندگی جمهوری جهل و فساد در محل سکونتتان و کشور اقامتتا ن را در آنروز آسوده و مردم آن کشور را بی خبر از ایرانتان قرار دهید ؟ آیا میخواهید دنیا گمان کند که جمهوری جهل و فساد با فشار و اعدام ، مردم را بخانه هایشان فرستاده؟ آیا کارداران و سفراییکه تا امروز به مردم ایران پیوسته اند را میخواهید تنها بگذارید ؟ حتمن نه ؛ پس بپا خیزید و برنامه ریزی کنید و هماهنگی با دوستان خود برای حضوری از همیشه سبزتردر جای جای این دنیا نمایی

نکند !!! من به امید تو بنشینم و تو به امید من ! پس ندا ها و سهراب ها چشم بما دارند و بخصوص مردم داخل کشور که با تمام خطرات همچون مرد ایستاده اند با تمام بضاعتشان .
من و تو از این فضای بازخارج از کشور میبایست به یاریشان بشتابیم ؛ فردا دیر است ؛ همراه شو و دیگران را همراه کن